Λόγια του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη
Αυτή η νοερά προσευχή είναι το μόνο δυνατό, το μόνο βοηθητικό, και το μόνο νικητικό άρμα στον νοερό πόλεμο των λογισμών. Γιατί και πρεπόντως ο νοερός πόλεμος, νοερά άρματα χρειάζεται για να νικηθεί.
Και κοίτα πως όλα τα αίτια των κακών λογισμών γιατρεύει η μονολόγιστη αυτή προσευχή:
α. Γιατί συνηθίζοντας να επιστρέφει στον εαυτό του ο νούς, και να συνομιλεί νοερά με τον Θεό, διά της προσευχής, ούτε αυτά τα αισθητά αγαπά να βλέπει, ούτε τις αισθήσεις του να κινεί, κατ᾽ εκείνο το γνωμικό. «Ολίγα κινούσι την αίσθησιν. Οι πλείστα τη διανοία χρώμενοι».
β. Γιατί ο ενδιάθετος λόγος της καρδίας μελετώντας πάντοτε και λέγοντας την ευχή του «Κύριε Ιησού Χριστέ», παύει από το να γίνεται όργανο των πνευμάτων της πονηρίας, και να λαλεί λογισμούς αισχρούς, και πονηρούς και γιατί η φαντασία, που είναι η γέφυρα των δαιμόνων, διά της οποίας σμίγουν με την ψυχή, κατά τους Θείους Πατέρες (όρα Φιλοκαλία σελ. 1068), αυτή λέω, καθαρίζεται από κάθε είδωλο εμπαθές, με το να κατεβαίνη στην καρδιά η ενέργεια του νοός, γυμνή και καθαρή από κάθε σχήμα και είδος της φαντασίας. Διότι διά της στενότητας στην καρδιά διυλίζεται αυτή, και με κάποιο τρόπο εκδύεται, και αφήνει έξω κάθε χονδρό φάντασμα [σημ. μας: φάντασμα = φανταστικό, δημιούργημα της; φαντασίας], καθώς και ο όφις από τους στενούς τόπους διερχόμενος εκδύεται το παλαιό δέρμα του.
γ. Γιατί η θέρμη η γινομένη, από την εν καρδία συχνή μελέτη της ιεράς προσευχής, διώκει και καταφλέγει, ως μύγες, τις προσβολές των πονηρών λογισμών, κατά τον Θεσσαλονίκης Μέγαν Γρηγόριον (Λόγος εις την γ΄ Κυριακήν των νηστειών), Διαλύει, σαν σύννεφα και καπνό, τα πάθη του λογιστικού μέρους της ψυχής, και λαμπρό και φωτοειδές το απεργάζεται, γλυκαίνει και ειρηνεύει τα του θυμικού πάθη, σκορπίζει τα πάθη του επιθυμητικού, και όλην εκείνου την αγαπητική δύναμη ελκύει στον εαυτόν της και στην αγάπη του μελετώμενου Ιησού Χριστού.
δ. Γιατί το γλυκό και πράγμα και όνομα του Ιησού στην καρδιά διαπαντός μελετώμενο μαστιγώνει, πληγώνει και διώκει από την καρδιά τους δαίμονες, τους αρχηγούς και δημιουργούς όλων των κακών λογισμών και παθών της ψυχής. Γι’ αυτό είπε ο Θείος ‘Ιωάννης της Κλίμακος: «Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους».
Και ε. Διατί η πολυποίκιλη μνήμη των κακών λογισμών, η εκ της παρακοής του Αδάμ προξενηθείσα, απλή γίνεται, και θεραπεύεται διά της ενοειδούς μνήμης του Ιησού Χριστού, κατά τον Σιναίτη Γρηγόριο λέγοντα: «’Ιάται δε την μνήμήν κυρίως η Θεία παγιωθείσα έμμονος διά προσευχής μνήμη, από του κατά φύσιν εις το υπέρ φύσιν ανακραθείσα τω πνεύματι».